بگرفت شب ز چهره انجم نقاب ها
آشفته شد به دیده عشاق خواب ها

اِستارگان تافته بر چرخ لاجورد
چونان که اندرآب ز باران حباب ها

اکنون که آفتاب به مغرب نهفته روى
از باده برفروز به بزم آفتاب ها

شمس الشموس شاه ولایت که کرده اند
شمس و قمر ز خاک درش اکتساب ها

هشتم ولى بارخدا آن که بر درَش
هفتم سپهر راست به عجز اقتراب ها

بهر مُقرّ و مُنکر او ایزد آفرید
انعامها به خلد و به دوزخ عذاب ها

خواهى اگر نوشت یکى جزوش از مدیح
در پیش نِه ز برگ درختان کتاب ها

اکنون به شادى شب جشن ولادتش
گردون نهاده بر کف انجم خضاب ها

جشنى است خسروانه و بزمى است دلفروز
گویى گرفته اند ز جنّت حجاب ها

نور چراغ و تابش شمع و فروغ برق
گویى برآمدند به شب آفتاب ها

آن آتشین درخت چو زربفت خیمه است
وان تیرهاى جسته چو زرّین طناب ها

ملک الشعرا بهار