هر مسلمان در شروعش از قدیم گفت: بسم الله الرحمن الرحیم اول خواستم اینجا جایی باشد برای دل نوشته ها(چرای نوشتن بماند!)؛ غافل از آن که: هر آن دل را که سوزی نیست دل نیست دل افــسـرده غـیـر از آب و گِـل نـیــسـت. دیگر اینکه نوشته های بعضی دوستان را که می بینم بیشتر از پیش به طفولیت رهم پی می برم. تا زمانی که از این طفل ره بودن برهم و کمترین احساس سوزی درسینه یابم؛ گل نوشته های دیگران را خواهم نگاشت.
باغبون گر پنج روزی صحبت گل بایدش/
بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش/
ای دل اندربند زلفش از پریشانی منال/
مرغ زیرک چون به دام افتد تحمّل بایدش/
تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست/
راهرو گر صد هنر دارد توکّل بایدش/.